Ben Bir Rüya Gördüm, Hay?rd?r ?n?aallah…

Ben Bir Rüya Gördüm, Hay?rd?r ?n?aallah…

Bir rüya gördüm, hay?rd?r in?aallah. Asl?nda bu bir kabus idi. Rüyamda camimizin kap?s?na kilit vurulmu?tu. Camimiz kapanm??t?. Yasakland???ndan veya ceza ald???ndan dolay? de?il. Camiye art?k kimse gelmiyor diye, cami binas? bütün te?kilat?yla art?k ayakta duram?yor diye, oray? kapatmak mecburiyetinde kalm??lar da ondan… Bir ölü mekan? haline gelmi? diye. Camimiz kimseler taraf?ndan ziyaret edilmiyor diye. Kimseler u?ramaz olmu? bu mekana diye kapat?lm??t? camimiz. Bizim camimiz… Benim camim… Çocuklu?umu ve gençli?imi geçirdi?im o güzel mekan… Öksüz ve yetim kalm??, boynunu bükmü?tü ?imdi. Rüyamda…

Cami masraflar?n? kald?ram?yor diye kapat?lmak mecburiyetinde kalm??. Kalkamam?? alt?ndan. Kimseler camimizi desteklememi?. Ne maddi, ne manevi. Hafta da bir veya bayramdan bayrama gelmekle de olmam?? bu i? art?k. Eski üyeler, camimizin k?ymetli mimarlar? olan babalar?m?z, büyüklerimiz ya?lan?p emekli olmu?lar. Kimileri dünyas?n? de?i?mi?, kimileri memleketlerine (temelli) dönü? yapm??. Camiyi emanet ettikleri gençler ise bu mekana hiç denecek kadar nadir u?ram??lar. Futbol maçlar?n? seyretmek için gelmi?ler. Mescid alan?ndan ezan sesi gelirken, onlar gençlik salonunda bilardo oynamak için gelmi?ler…

Gençlik, gelecek, nesil yani k?sacas? ÜM?T diye bir ?ey kalmam?? art?k. Ara s?ra Cuma Namazina u?ram?? belki delikanl?lar. Kadir Gecesi’ni bilenler varm?? aralar?nda. Say?lar? çok az da olsa bunlar?n. Fakat hepsi bundan ibaret. Gelseler de gençlerimiz, bir misafir, sadece bir konuk olarak gelmi?ler camiye ve ayr?lm??lar derhal oradan. Bir yabanc? gibi adeta. Çabucak uzakla?m??lar oradan ve uzakla?makla uzak kalm??lar. Hem bedenen hem ruhen. Camiyi art?k benimsemez olmu?lar. Oysa bir zamanlar? babalar? bu camiler için emek vermi?ler. Maddi ve manevi ellerinden geldi?i kadar her türlü çabay? sarfetmi?ler. Bütün imkanlar?n? vermi?ler. Dökmü?ler, y?pranm??lar. Hiç bir?ey görünmemi? gözlerine. Evlatlar?n?n atisinden (gelece?inden) ba?ka. S?rf evlatlar?na bir kutsal emanet b?rakabilmek için, mücadele etmi?ler. Onlar?n tabiriyle “Küfür diyar?nda” nesilleri sahipsiz b?rakmamak için. Onlar? Allah Kelam?n’dan uzak tutmamak için.

Gençler ise bugün camiye sahiplenmemi?ler, çünkü oray? benimsememi?ler. Kala kala kimseler kalmam?? camide. Kimseler u?ramaz olmu? bu mekana. Hafta da bir gelmekle de olmam?? bu i? art?k. ?nsanlar?n say?s? git gide azalm??, cemaat diye bir ?ey kalmam??. Hiç yok denecek kadar az bir say?ya dü?mü?. Herkes bu korkunç gidi?at?n fark?ndaym??. Herkes uçurumu görüyormu? asl?nda. Ve buna ra?men kimse umursamam??. Herkes görmemezlikten gelmi?. Duymamazl?ktan gelmi?. ??in vahimli?ini bildikleri halde herkes göz yummu? ya?anan gerçeklere.

Rüyam bitmedi, devam ediyor.

Cami binas?n?n içine girip bak?ld???nda, görülen manzara içler ac?s?. Bombo?, tozlanm?? odalar. Pencelerin önünde ölmü? sinekler ve ar?lar. Dipte, kö?ede kalm?? zaman?nda Beyt- ul Mal’a ait iki, üç eski ve k?r?k e?ya. Yerdeki at?lmam?? çöp y???nlar?. Duvar ve tavanlarda örümcek a?lar?. Rüya olmas?na ra?men ?iddetle hissetti?im ve hala burnumun ucundan gitmek bilmeyen i?renç küf ve nem kokusu…

Ve yine rüyamda hat?rl?yorum da… Bizler küçüklü?ümüzde haftasonlar? camiye giderdik. Orada han?mlara yönelik çal??malar olurdu. Az da olsa gayret edilir, bir?eyler yap?lmaya çal???l?rd?. Amatörce de olsa, bir hareket vard?. En asgarisi (asgari denilemez elbet) Kuran’? Kerim okunurdu. Tecvid dersi verilirdi. Kad?nlar az da olsa, bir?eyler ö?renirdi ve en az?ndan bulu?up, bir araya gelirlerdi. Bu vesileyle de ö?le namazlar?n? mescidde k?larlar ve ibadet etmi? olurlard? orada. Biz küçükken camide, mabette yere diz çökerdik. Rahlelerimiz vard? tahtadan. Kuran’? Kerim’lerimizi rahlelerimizin üzerine koyard?k. Ve böyle ö?renirdik Allah lafz?n?. Bugün ki gibi, s?n?flarda, okul s?ralar?nda ayaklar?m?z? sallaya sallaya ö?renmezdik yüce ve kutsal kelam?. Medrese havas?n? ve atmosferini ya?ard?k oralarda. ?slam kültürünü ve edebini ö?renirdik, bize öyle ö?retilirdi.

Biz küçükken, Teravih Namazlar?na giderdik, annelerimizle, babalar?m?zla. O zamanda ?lkbahar aylar?yd?, yani günler uzundu ve ak?am geç dönülürdü teravihten. Giderdik okul çocu?u olmam?za ra?men camiye. K?lard?k namaz?m?z?. Bazen uyuya kal?rd?k dipte kö?ede. Bazen yer olmad??? için, yer darl???ndan biz çocuklar teyzelerimiz taraf?ndan saf d??? edilirdik. Hatta kovulurduk bile. Eskiden yerimiz yoktu, cemaatimiz çoktu. ?imdi ise yerimiz çok, cemaatimiz yok. Kalmad?. Cemaat diye bir ?ey kalmad?. Kalmad? i?te kimseler bu mekanlara gelecek… Ama neden? Neden kimseler gelmiyor art?k camiye? Tenezzül mü edilmiyor aceba? Rahatl?k m? bat?yor yoksa? Çok mu rahat?z? Yoksa çok mu yo?unuz ki zaman harcayam?yoruz camiye ve s?ra gelmiyor oraya? Tahminimce çok rahat?z, k?ymetli okuyucular?m. Öyle rahat?z ki, rahatl???m?zdan dolay? baz? ?eyleri, baz? de?erleri ve k?ymetleri unutur olduk. Önemsemez olduk. Öyle rahat?z ki, istirahata iyice al???r olduk. Daha da, biraz daha ve biraz daha istirahata ihtiyaç duymaktay?z. Ve ayn? zamanda, böyle davranmakla as?l istirahatgah?n ba?ka bir yer oldu?unu unuttuk, oray? fazlas?yla ihmal ettik. Öyle unuttuk ki, varl???ndan bile ?üphe eder olduk. Ve sonucumuz da ortada. Akibetimiz ise hay?r ola…Ne üzücü ve ac? bir tesbitti bu, görmü? oldu?um rüyamda…

Bir de k?yaslama yapt?m rüyam esnas?nda, durumun sebebini anlayabilmek için. O günden bugüne diye. O zamanlar? belki bugüne nazaran biraz daha cahildik. Teknik ve organize aç?s?ndan belki bugünkü kadar ileri de?ildik. Amatördük. Maddi imkanlar?m?z daha s?n?rl? ve k?s?tl?yd?. Evet, o zamanlar? cahildik belki, fakat samimi ve s?cakt?k. Cahildik belki, ama gayretli ve güvenilirdik. Cahildik belki, lakin dürüst ve do?ald?k… ??te bunlar? bugün Ümmet-i Muhammed içinde görmek ve bulmakta maalesef zorluk çekiyorum. Ar?yorum, lakin bulam?yorum.

Rüyamda Allah’a s???nd?m. O’na yalvard?m ve O’ndan yard?m ve inayet istedim. Caresizli?imi böyle dile getirmeye çal??t?m. Ba?ka ne yapabilirdim ki?

Bu rüya beni çok korkuttu sevgili okuyucular?m. Öyle korktum, öyle korktum ki… Korktum, ürperdim. s?k?ld?m ve bunald?m… Hatta a?lad?m. H?çk?r?klara bo?uldum ve nefes almakta zorluk çektim. Kan terler içinde kabusumun bitmesini bekledim. Bir an evvel uyan?p gerçekler dünyas?na geri dönmek istedim. Gerçekler dünyas?na geri dönmek… Sadece uyanmak istedim, fakat uyanamad?m. Bütün çabalar?ma ra?men bir türlü uyanamad?m bu rüyadan. Bir türlü kurtulamad?m bu kabustan. Gözlerimi açamad?m… Gözlerimi açamad?m, çünkü gördüklerim bir rüya de?ilmi?. Gördüklerim gerçeklerin ta kendisiymi? de ondan.

Selma Öztürk

oeztuerk.s@gmx.de

 Publiziert in der Ayasofya 42, 2013